چند نوشته قبل در مورد حیوانات درونم نوشتم باید بگم که من هیچ وقت نتوانستم این حیوانات را درون خودم یا دیگران تشخیص دهم آن حیواناتی را هم که در مورد خودم گفتم دیگران بهم گفته بودند نمی دانم راست است یا نه!؟
از بچگی وقتی در کتاب های مذهبی گفته میشد بیشتر انسان ها بسان حیوان هستند خیلی از این حرف بدم می آمد می گفتم این چه حرف زشتی هست که این ها می زنند!؟ اما جدیدا خود دریافته ام بیشتر آدم ها واقعا مثل حیوان هستند! از چه نظر؟! از نظر اینکه این همه دعوتشان می کنی و می کنند به سمت تعالی اما آن ها به فکر دنیا هستند و خود را موجودی دنیوی می بینند مثل دیگر جانداران، اینکه عقل دارند و قلب دارند و دانش دارند و ثروت دارند و قدرت دارند و چیزهای دیگر همه مال همین دنیاست وقتی آن دنیا به کارشان نمی آید دیگر چه فایده دارند!؟ سرمایه ی انسان عمل نیک است آن هم نه از روی هوای خودش یا خوشایند دیگران بلکه رضای خدا!