درویشی به نماز و روزه نیست، درویشی به نرنجیدن است!؟

امروز یه جا خوندم: درویشی به نماز و روزه نیست، درویشی به نرنجیدن است!؟

واقعا چگونه!؟

وقتی یک نفر قلبت رو نشونه گرفته که می خواد ناراحتت کنه یا عصبانیت کنه تو ناراحت و عصبانی نشی!؟

واقعا نشیا!؟ نه اینکه درونی ناراحت یا عصبانی بشی اما تو خودت بریزی و نشون ندی!؟

از حضرت عیسی که می خونم خیلی قشنگ آرام بوده در این مواقع

آخه ایگوی آدم تاب نمیاره در پایین تر سطح میگه با من بودی!؟ نشونت میدم بعد فحش و بد و بیراه و آزار رسوندن و دعوا و کتک کاری و ...

قلبم این قدر بزرگ نیست مگه خود حضرت عیسی کمک کنه!؟