باده ی دل
همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهن
باده ی دل
همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهندرباره من
عاشقی دردیست که درمان نپذیرد ولی خوش دردیست!
ادامه...
یه ایده ی جدید
من یه ایده ای به ذهنم اومده ولی نمی دونم چقدر بدرد بخوره!؟
بیایم دموکراسی رو با ریاضی ترکیب کنیم، مثلا اگر قرار هست ایران جور دیگه ای اداره بشه بیایم برای هر استان شاخصه تعریف کنیم مثلا بر حسب جمعیت یا توان اقتصادی یا سطح سواد یا منابع، اینا هر کدوم یه وزن هستند که به هر استانی میدیم، بر اساس این وزن ها هر استان قدرتش در نظام سیاسی تعیین میشه، اولا یه رقابت ایجاد میشه که هر استان خودش رو توسعه بده، دوما این مقیاس ها یه مبنای شناور هستند که در زمان تغییر می کنند یه کم پیچیده است اما کامپیوترهای امروزی سریع می تونن محاسبه ش کنن و این جنبه ی آماری داره!
نمی دونم این میشه یا نمیشه باهاش یه مجلس تشکیل داد و جنبه های مثبت و منفیش چیه!؟ منتظر نظراتتون هستم!
بعد نوشت: الان دارم فکر می کنم که این ایده یک نقطه ضعف بزرگ داره اونم اینکه اون استانی که شاخص هاش بالاتره هیچ وقت به اون استانی که شاخص هاش پایین تره کمک نمی کنه چون به نفعشه اون ضعیف تر باشه تا قدرت بیشتر در دست خودش باشه!؟
بعد نوشت فردا: من یه کم دیگه فکر کردم اگر استان هایی که از لحاظ شاخصه ها بالاتر هستند موظف کنیم در در استان هایی که شاخصه هاش پایین تره سرمایه گذاری کنن یعنی یه درصدی از درآمدشون باید صرف این کار بشه شاید دیگه کسی نتونه قدرت رو غبضه کنه!؟
تنها چیزی که می تونم الان بگم اینه که هرکدوم از ما برای گسترش آگاهی عمیق و نشر روشنایی تلاش کنیم؛ هرکی به اندازه ای که می تونه؛ دوست، خانواده، شاگردها... . اما وقتی کسی گرسنه ست، اولویتش چیه؟
درست می فرمایید
بله یه فکری به حال اقتصاد باید کرد
بحثش مفصله؛ در اینجا به بخش از اون اشاره می کنم:
زیرسازی های فرهنگی از آموزش و پرورش شروع می شه که ما اصلا آموزش و پرورش کارامدی نداریم؛ جایی که باید چنین فرهنگی تمرین و آموزش داده بشه، اساسا خودش بی بهره از چنین چیزهایی هست و هیچ اراده ای هم برای تغییرش نیست.
از طرفی آموزش و پرورش به تنهایی نمی تونه کل جامعه رو بسازه، بلکه باید یک هماهنگی و هارمونی ای از بالا به پایین بین همه ی سیستم های کشور باشه که نیست!
در کشورهای فدرال، گوناگونی یه امتیازه و در خدمت پیشرفت اجتماع، اما در کشور ما باعث اختلافه!
آها درسته نظرتون قابل احترامه
خیلی های دیگه هم مثل شما فکر می کنند
از زمان مشروطه یه عده مثل شما بودند و هیچ گاه تا الان ما راه حل اختلافاتمون رو پیدا نکردیم!؟
به نظرم اون چیزی که توی ذهنتونه، فدرالیسمه؛ سیستمی که برای کشورهایی مثل ما که تنوع قومی و مذهبی دارن یه گزینه ست. در این سیستم، به استان ها یا مناطق اختیاراتی داده می شه، در عین حال همه تحت یه مرکز هستند و البته در اونجا نماینده دارن. اما به وجود آوردن یا مهمتر، حفظ فدرالیسم، ساده نیست. مخصوصا برای کشور ما؛ چرا که نیاز به زیرسازی های محکم فرهنگی داره که ما فاقد اون ها هستیم.
چرا میگید ما فاقد فرهنگش هستیم؟
هیچ ایده‌ای از دموکراسی برای کشور ما که به درد نمی‌خوره. قدرت در اختیار عده‌ای محدود و موروثی هست.
چقدر مایوسی
همین الانم ما همین ماجرارو داریم، مثلا استان خوزستان و خوزستانی های عزیزمون میگن، ما نفت رو به کل مملکت می دیم و خودمون از همه محروم تریم، و واقعا هم حق دارن، گرچه کل ایران الان در محرومیت به سر میبره ولی متاسفانه منابع و امتیازات متقابل نیست. تازه، کل ایران پتانسیل فوق العاده ای برای گردشگری داره، میدونستی امارات متحده سی و پنج ساله که نفت نداره ولی خودش رو تبدیل به شاهراه بین المللی تجاری و مرکز گردشگری کرده، درحالیکه ما هشت درصد منابع جهان رو داریم و یک درصد جمعیت جهان رو و از لحاظ گردشگری کلی جزیزه داریم و اکثر استان هامونم چهار فصلن، چه برسه به کشورمون، یعنی پتانسیلمون فوق العاده بالاست ولی مدیریت غیردزد و دلسوز نداریم متاسفانه
منم دقیقا برای همین گفتم وزن بدیم به هر استان که هر استانی از ثروت خودش بهره مند بشه اما خوب بعد مافیا به وجود میاره یعنی من فهمیدم آدما این جوری نیستن که بهشون بگی این سیستم و روش همین رو رعایت کن هزارتا دوز و کلک می زنن که سیستم و روش رو دور بزنن! پس سیستم و روش تا جای ممکن باید باگ نداشته باشه و دست آدم های سودجو رو ببینده!