بر مزارم گل بکارید!

بر مزارم گل بکارید!
گل سرخ و گل داوودی!
برایم آواز بخوانید!
گریه نکنید که من پر کشیدم به افق!
بر یار!
زنده است آنکه از عشق می میرد!
مردن و رسیدن به یار چه زیباست!
عروج و پرواز!
آه زندگی نامم را جاودان کن!

#ماهش

شعر نو مزار گل کاشتن آواز خواندن گریه عشق زنده

ماهش سه‌شنبه 3 بهمن 1402 ساعت 14:22

نظرات 2 + ارسال نظر

سمیرا سه‌شنبه 3 بهمن 1402 ساعت 15:22

حالا کاری به عشقولانه و رمانتیک بودن این احساسات و شعر ندارم ولی زندگی انقدر قشنگ و باارزشه که حتی سختیاشم ارزش تحمل داره، زنده بودن خیلی خوبه ماشاالله، ممکنه دریچه های جدیدی برامون باز بشه، ممکنه کلی تجربه در انتظارمون باشه بعدشم اون فردی که ما عاشقانه دوسداریم، تصورات ما از اون فرد هستش وگرنه شش ماه باهاش زندگی کنیم، مطمئن باش ادامه ی ماجرا کلی صبوری و تحمل میخواد ببقشید اگه حرفام بی ربطن

منطقیش نگاه کنی درست میگی اما عشق منطق حالیش نیست

من یه ابرم که بارون نمیشه سه‌شنبه 3 بهمن 1402 ساعت 15:02 http://Pokerleo.blogsky.com

دور از جونت دوست گلم
باور کن تو داری اینجا زجر میکشی ولی اون شخص اصلا اسمتم یادش نیست دیدم که میگم الکی فقط داری خودتو عذاب میدی
اط این غم بلند شو و زندگی کن که همه رفتنی ایم