قمار

یه بازی حکم دارم شرطی هست شرط های مختلف داره سکه هام دو بار شده بالای صدهزارتا شده ولی همه رو باختم!

آخه این قمار چرا این جوریه!؟ ریزه ریزه پول جمع می کنی بعد یهو می بازی!؟ جالب هست که توی دنیای مجازی یا حقیقی یه جوره! هر وقت طمع می کنی می بازی بعد یه موقع هایی هم یه شانسایی میاری که کیف می کنی!؟

کلا خیلی خوش می گذره ولی جدیدا حوصله ندارم بشینم سکه جمع کنم کمتر بازی می کنم!

قناعت و حب دنیا

خوب سوالی که مطرح است این است چگونه در دنیا باشیم و ازش استفاده کنیم اما درگیرش نشویم یعنی گرفتار حب دنیا نشویم!

من تا جایی که فهمیدم وقتی من در زمینه ای در این دنیا حب دارم یا حرص و طمع دارم باید در آن زمینه قناعت کنم.

مثلا من (من نوعی) حب به مانتو دارم یعنی دوست دارم مانتوهای رنگارنگ و متنوع داشته باشم وارد مانتو فروشی هم که می شوی که خدا را شکر پر از مانتوهای قشنگ است دوست داری این را بخری آن را بخری دو تا بخری سه تا بخری اما این جا باید قناعت کنی و کم به اندازه ای که نیاز داری بخری بهانه هم نیاری آخه من به همشون نیاز دارم! اگر کلاه خودت را قاضی کنی می فهمی کدام کافیست و کدام زیادیست!

یا مثال دیگر، من حب علم دارم دوست دارم علم بیاموزم مقاله بدهم هزارتا، در گوگل اسکولار رنکم بالا برود مشهور شوم این جا هم لازم است قناعت کنی البته چیزهایی که می خواهم هیچ بد نیست از بعد خودسازی لازم است قناعت کنی اگر کسی نمی خواهد قناعت کند و خودسازی نکند خوب مختار است اما اگر 2 تا مقاله خوب داشته باشی بهتر است صد مقاله ی زپرتیست!

یک مثال دیگر من حب به غذا دارم دوست دارم غذای این رستوران را امتحان کنم آن کافه بروم با چاشنی های گوناگون غذا درست کنم و نوش جان کنم خوب اگر به غذا زیاد فکر می کنم و حبش را دارم باید خودم را آموزش دهم در غذا قناعت کنم به مقداری که نیاز بدنم هست بخورم البته اگر بیمارید سر خود رژیم غذاییتان را تغییر ندهید و محدود نکنید اما اگر حب غذا ندارید خوب چه اشکالی دارد غذای لذیذ به مقدار احتیاج بخورید!؟

حب دنیا مثال های متعددی دارد اما هر چه فکر و ذهن را مشغول خود کند و انسان را از خدا غافل کند و باعث شود دل انسان به دلیل زیاده روی در آن کار بمیرد مثالی برای حب دنیاست مثل کار و تجارت، سیاست و جامعه، علم و تحصیل، مال و ثروت، خوراک، پوشاک، سکس، تفریح و سفر، اینترنت و شبکه های اجتماعی، سریال و فیلم و ...