باده ی دل

باده ی دل

راه امشب می کشد سویت مرا
باده ی دل

باده ی دل

راه امشب می کشد سویت مرا

یاد بادا که سر کوی توام منزل بود

یاد بادا که سر کوی توام منزل بود

این قدر شوق دلم داشت که دلم مقبل بود

تو قبولم کردی و وارهیدی به کجا؟

که مرا بردی و ولی ریشه ام اندر گل بود


ماهش