دست از سر عشق بردار!

من چند وقت است خیلی عصبی هستم و مدام توی سرم به این و آن فحش می دهم حالا که فکر می کنم می بینم من نباید به دیگران توصیه کنم عشق بورزند چون که خودم نمی توانم!

اصلا قرار بود به دیگران عشق بورزیم چرا سرانجامم این طور شد!؟ موقعی که خشم داشتم نادیده گرفتمش و عشق ورزیدم حالا روی هم جمع شده اند شاید این باشد آن کاری که من می کردم گویا گول زدن خودم بوده است نمی شود که هم خشمگین باشی هم عشق در قلبت باشد یا خشم در قلب است یا عشق!

متاسفانه معنویت های نوین هم مثل شریعت های گذشته توصیه های غیر واقعی می کنند و ساده دلانی مثل من باورشان می شود و خودشان را به دردسر می اندازند!

لطفا دیگر کسی از من توقع نداشته باشد چون که مغزم قاط زده است و نمی توانم خودم را کنترل کنم همیشه می گفتم برادرم پرخاشگر و عصبیست الان منم مثل او شدم!

پی نوشت: در ضمن بسیار آرام هستم یعنی یک آن عصبی می شوم فحش می دهم بعد آرام می شوم!