وقتی نگاه می کنم به چهره های مشهوری که یک زمانی در اوج جوانی بودند و چند سالی از خودم بزرگ تر بودند و من چقدر دوستشان داشتم اما حالا در حال پیر شدن هستند یک احساس عجیبی پیدا می کنم غم نیست نمی دانم چیست!؟
البته جوان تر که بودم در خیلی ها آثار پیری را دیدم اما آن ها خیلی از من بزرگ تر بودند و آن زمان دلم نمی سوخت اما الان حالا که آثاری در خودم پیدا شده تازه حس آدم ها وقتی جوانیشان می رود را می فهمم!؟
من که از جوانی چیزی نفهمیدم همه ش به غم و غصه و افسردگی و دیوانگی و پریشانی رفت امیدوارم بقیه ش هم همین جوری بگذرد هیچی از زندگی نفهمم زودتر تمام شود!؟
ایشالا باقی ایام به کامت باشه عزیزم.
مرسی دوست خوبم