اگر کسی دوستمان ندارد فکر کردن به او، کار بیهوده ایست، می دانم وقتی عاشق می شویم دل کندن خیلی سخت می شود اما خوب تنها راه این است که آرزوی به او رسیدن را کنار بگذاری و مهرش را در دلت حفظ کنی، مانند یک راز، مانند یک گنج!
وقتی رفته است دیگر رفته است و راستش اصلا منطقی نیست خودمان را به آب و آتش بزنیم که برگردد چون اگر هم برگردد کیفیت رابطه چندان خوب نخواهد بود و همه چیز مثل اول نمی شود! پس بگذاریم آدم ها خودشان انتخاب کنند با ما باشند یا نباشند!
پونه مقیمی میگه:
بعدها متوجه میشویم چقدر درست بوده که با اصرار کسی را نگه نداشتیم.
همه ی ما لایق رابطه ای هستیم که در آن، برایمان تلاش کنند، دوستمان بدارند و به ما احترام بگذارند.
آدمهایی که شک دارند و هنوز درگیر رابطه ی قبلی هستند، نمیتوانند امنیت یک رابطه را تامین کنند.
شاید اینکه دوست داشتن ما لیاقت میخواد
موضوعیه که بیشتر باید بهش فکر کنیم..!
بیشتر توضیح می دهید منظورتان رو متوجه نمیشم؟!