من از وضع خودم خسته ام!

من از وضع خودم خسته ام!

گوشه ی خونه ام و زندگی را می گذارنم

بدون هدفی، بدون معنی

اما چه کنم، راه دیگری ندارم!

دوست داشتم من هم خانواده ای می داشتم

فعال بودم،  کار مفیدی می کردم

مرا ببخش که دوستت نداشتم

تو همیشه آرزوی من بودی!

به چشم برادر بزرگ تر نگاهت می کردم

می خواستم اگر روزی ازدواج می کنم با کسی شبیه به تو باشد!

این قدر که آقایی!

اما نمی شود، بعضی چیزها دست ما نیست

دیگر اصلا عشق هم به نظرم بچگانه شده است

تنهایی آزارم می دهد

 اما نمی توانم به خاطرش تصمیم اشتباه بگیرم

مرا ببخش

آمدم زندگیت را بهم ریختم و رفتم

چند سال از عمرت هدر رفت

البته می دانم تجربیات خوبی کسب کردی

ما که از قصد نمی خواستیم بهم آسیب بزنیم

اگر به تو آسیب زدم عذر می خواهم

امیدوارم زندگی خوبی داشته باشی

کنار کسی که تو را می خواهد

من نمی توانم خوشبختت کنم

یک سر دارم و هزار سودا

زندگی من هم همیشه اینگونه بوده

تنها و افسرده، دور از گرمای مهر و محبت

دیگر به این کنج خو گرفته ام

جور دیگری نمی توانم زندگی کنم

مهر و محبتت را پس می زنم

از بچگی این عادت را داشتم

نمی دانم چرا این کار را می کنم!؟

محبت می خواهم اما اگر زیاد شود حالم را بد می کند!

مردم هم که می بینند من این طورم کلا ترکم می کنند

من هم می خزم گوشه ی تنهایی ام

دیگر من و تنهایی رفیق شده ایم

در آغوشش می کشم

آغوش تو برای یک آدم بااحساس مثل خودت باشد بهتر است

می دانم ناراحت می شوی

اما همیشه این عادت را هم داشته ام

که تنهایی و یک طرفه تصمیم بگیرم

باز هم ازت می خواهم مرا ببخشی

نبخشی هم حق داری

من با دلت ناخواسته بازی کردم

نمی خواستم این طور شود

فکر می کردم عاشقم

دیگر واقعا خداحافظ