باده ی دل

باده ی دل

همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهن
باده ی دل

باده ی دل

همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهن

خدای مهربانم

خدای مهربانم

می دانم نظری کردی و من آنچنان از خود بی خود شدم و هوا برم داشت که کسی هستم که کارهای بدی کردم هنوز هم آن هوا در من هست و کاملا پشیمان نشدم!؟

گمراهی و افتادن در گرداب گناه ثمره ی این هوا هست و نمی دانم چگونه باید ازش خارج بشوم!؟

در روزگاری زندگی می کنیم که بعضی مردم عجیب به دنبال سرنگون کردن و زمین زدن بقیه هستند و من می دانم آینده خوشی در انتظارم نیست!؟

من اشتباهات زیادی کردم از تو آمرزش می خواهم و می خواهم این دلم که سنگ یا بدتر از سنگ شده است را شفا دهی!؟

خداوندا ما را به حال خودمان وامگذار و با عقل خودمان تنها نگذار!

زندگی را بر ما تنگ نکن و امتحانات سخت از ما مگیر!

دام های دنیا را به ما نشان بده و از آن ها رهایمان کن!

اگر از تو سرپیچی کردیم بر ما خشم مگیر و با لطف و رحمتت ما را دوباره به راه راست باز گردان!

خلوص نیت و باطن ما را حفظ کن و نگذار به دام ریا و تظاهر بیفتیم!

سنگ هایی که به سمتمان می آید را دفع کن یا قدرت تحمل آن ها را با بده!

از رنج ها و ناراحتی ها رهایم کن که به جز تو پناهی نداریم!

آمین یا رب العالمین

برای مردم، برای پروردگار مردم

همه ی ما می دانیم روزی دهنده خداست،

خواه این روزی مادی و دنیوی باشد

خواه این روزی معنوی و روحانی باشد

هیچ کس نمی تواند راه روزی مردم را که خداوند برایشان مقدر کرده است را ببندد که اگر کسی این کار را کند خداوند از محل دیگری روزی خلقش را می رساند.

خداوند هیچ وقت بنده ی مومن و فرمانبردار خود را تنها و ناامید نمی گذارد.

غذای جسم، غذای روان و غذای روح انسان می رسد به شرط این که انسان نیز طالب آن باشد.

به قول معروف از تو حرکت و از خدا برکت!

اگر کنج خانه بنشینیم و ماتم بگیریم و حسرت بخوریم و افسوس بخوریم و ناله کنیم و آه بکشیم و فکر و خیال کنیم هیچ دری به رویمان باز نمی شود.

بزرگان می گویند اگر از راهی می روی و بن بست و در بسته می خوری به خاطر این است که اشتباه می روی بر گرد و راه ها و درهای دیگر را امتحان کن.

گاهی هم خدا نمی دهد برای این که به او نزدیک تر شوی و خودش هم راهنمایی ات می کند که چگونه نزدیک شوی وقتی نزدیک شدی آن وقت غافلگیرت می کند چیزی به تو می دهد فراتر از آن چه خودت می خواستی.

پروردگار با مرامی داریم اصولا شیوه ی پرورشش این گونه است امتحان و پاداش، هر چه بیشتر دوستت داشته باشد امتحانش سخت تر و متقابلا پاداشش ارزشمندتر.

هر کس کار بدی کند به اندازه ی همان بدی مجازات خواهد شد و هر کس کار نیکی کند بی اندازه پاداش خواهد گرفت زیرا ما با سرچشمه ی نعمت ها و خوبی ها سر و کار داریم و برای او اصلا سخت نیست نیکی را با نیکی جبران کند بلکه از آن جایی که می خواهد نکوترین باشد پس نیکی را با بی اندازه نیکی جبران می کند فقط نیت و قلب انسان مهم است که کار نیک را صرفا برای رضای خدا و از روی محبت به خدا انجام دهد.

خداوند خود حافظ و پشتیبان ماست.

خداوندا نیکی ما را پاداشی ده که خودت می دانی برای ما بهترین است نه آنچه ما گمان می کنیم برای ما خوب است و روزیمان کن آنچه خیر و صلاحمان در آن است.

آمین یارب العالمین