من چند وقته دیگه از موسیقی خواننده های جوون تر عبور کردم و به موسیقی استاد شجریان علاقمند شدم اون قبلی ها به نظرم کودکانه میاد!
می دونید در واقع افکار و احساساتم پیچیده تر شده!؟
چند تا موزیسین خارجی هم پیدا کردم که آهنگ های بی کلامشون خوراکمه، مارتین سیزرنی و شان کریستوفر و اریک یه فامیل ژاپنی، شاید به نظرتون این موسیقی ها غمگین بیاد اما نمی دونید دیشب داشتم گوش می کردم تو تاریکی وای چه حالی می داد، بند بند بدنت ما اینا همراه میشه!