وقتی دور و برم و نگاه می کنم می بینم ما مصرف گراتر شدیم هر مغازه ای میری پر است از جنس های خارجی! ما که بچه بودیم اصلا این طور نبود چه خوراکی و بهداشتی و پوشاکی و .... انتخاب خیلی محدودی داشتی ولی الان با وضعیت تحریم مغازه ها پر جنسه حالا چقدرش اصله چقدرش تقلبی هست نمی دونم!؟
البته ما بالا شهر زندگی می کنیم و کسایی هم که باهاشون دوستم از قشرهای طبقه ی بالاترن شاید وضعیت در شهرهای دیگه فرق کنه!؟
اما باز هم به اطرافم که نگاه می کنم می بینم نسل های جوون تر از ما مصرف گراتر هستند و تازه بیشتر دنبال برند هستند حالا استفاده هم نمی کنن ولی می رن می خرن!؟
خوب مگه سیستم مملکت ما لیبرال بوده که ما این طور شدیم و بازار این طوره؟! اتفاقا برعکس بوده اما چطور اجازه دادن یک سری تجار با رویکرد سرمایه داری در مملکت رشد کنن و کار کنن؟! چرا توی یه بخشی سیستم لیبراله توی یه بخشی دولت جلوشو گرفته؟! چرا مثلا دارو نداریم اما انواع و اقسام شکلات خارجی وارد میشه؟! کدومش واجب تره؟!
اینم بگم خیلی نامحسوس و ناخودآگاه مصرف گرا شدیم در طول زمان، جوری که خودمونم نفهمیدیم، شدیم بازار مصرف جنس چینی و ترک و روسی و ... حالا شاید بگن شرکت های ایرانی به اونا هم جنس صادر می کنن ولی مثلا چی شربت تخم شربتی؟!
بعدنوشت: اگر گفتم مصرف گرایی پسندیده نیست به خاطر اینه که با اخلاق منافات داره وگرنه من پیرو هیچ ایدئولوژی نیستم.