برای ایران
برای ایران می گریم!
برای ایرانی که همیشه در دست جباران است!
جباری می رود و جباری دیگر می آید!
ایرانی که روزی مهد فرهنگ و اندیشه بود!
ایرانی که آبادان بود!
ایرانی که مردمش شاد بودند!
ایرانی که مردمش با محبت و درستکار بودند!
ایرانی که تمام مردم جهان داستان ها ازش می گفتند!
حال ویرانه شده است!
مردمش در حال فرارند!
مردمش ... وای مردمش!
ایران، ایران، ایران!
چه بر سرت آوردند!؟
کار که بود!؟
من در یاس و ناامیدی!
منتظر روزی که مردمش بیدار شوند!