موسیقی سنتی

موسیقی سنتی یک حس خاصی دارد یک حس خاص که نمی شود وصفش کرد نه تنها موسیقی سنتی ایرانی بلکه موسیقی سنتی ملل دیگر هم همین طور است.

کشورهایی مثل هند و افغانستان و ترکیه و آذربایجان و کشورهایی عربی که مثل خودمان شرقی هستند یک حس دارند و موسیقی سنتی کشورهای غربی حس دیگری دارند مثل اسکاتلندی و انگلیسی ولی متفاوت تر از همه موسیقی ملل شرق دور است ژاپنی و چینی یا کره ای.

البته من خیلی دقیق دنبالش نرفته ام توی فیلم ها یا اینترنت شنیدم اما به خاطرم مانده است همین که به خاطرم مانده یعنی خاص بوده اند.

نمی دانم موسیقی کلاسیک غربی جزو کدام دسته حساب می شود در واقع نمی دانم برطبق چه مشخصه هایی سبک های موسیقی را طبقه بندی می کنند اما موسیقی کلاسیک هم خیلی زیبا و گوش نواز است.

یک بار یک روانشناس وقتی فهمید موسیقی سنتی ایرانی گوش می دهم به من گفت: آدم هایی با احساسات و خاص و لطیف دنبال موسیقی سنتی می روند من و شوهرم هر دو ساز تار می زنیم.

ویدئویی هست از یک گروه ژاپنی که با سازهای ایرانی، به خوانندگی یک ایرانی، آهنگ اندک اندک استاد شهرام ناظری را اجرا می کنند نمی دانید چه حس خوبی دارد و این گروه چقدر گوگولی مگولی هستند. پیام دوست داشتن و عشق از این گروه می گیری.

در این دنیای شلوغ و پلوغ سریع السیر، موسیقی آن هم از نوع سنتی یا کلاسیک خیلی خیلی به آرامش روح و روان کمک می کند.