خدا و درد و رنج

جدیدا دارم پادکست هایی از یک کشیش مسیحی گوش میدم، در مورد این هست چرا در دنیا درد و رنج وجود داره، چرا به یکی تجاوز میشه یا یکی سرطان میگیره یا یکی حتی فرعون میشه یکی موسی!؟

خوب این رو می دونستم واسه درد و رنج هایی مثل بیماری یا تصادف که جان به در می بریم اما دیگه زندگیمون مثل سابق نمیشه باید تسلیم اراده ی خدا باشیم و قبول کنیم پشت هر شری، خیری هست و درد و رنج ها باعث ساخته شدن وجود ما میشه و البته اگه تسلیم باشیم باعث قوی تر شدن ایمانمون!

اما واسه درد و رنج هایی که باعث مرگ میشه آدم میگه آخه این برای چی بود؟! مثل جنگ هایی که داره در می گیره یا بیماری هایی که الان زیاد شده، امروز داشتم رومیان باب 9 رو می خوندم مثال جالبی زده بود میگه یه کوزه گر، کوزه می سازه بعضی هاش رو غضب می کنه و نابود می کنه بعضی هاش رو برای کارهای نیکو استفاده می کنه کوزه نمی تونه به کوزه گر اعتراض کنه چرا با من این جوری می کنی؟! ما به عنوان مصنوع خدا فقط می تونیم تسلیم باشیم و بگیم خدا خودش می دونه کی واسه چه کاری خوبه و به قولی ذات و سرشت یکی برای اینه که فرعون بشه و ذات و سرشت یکی برای اینه که موسی بشه و کائنات هم این رو فراهم می کنه که هر کس به کمال وجودی خودش برسه و تسلیم اراده خدا بودن امتحان هست برای ما ایمانداران!؟

حالا شاید بگیم چه خدای خودخواهی هست میگه من می دونم کی برای چی ساخته شده و شما هم حق اعتراض ندارید اما این نظر انسانی ماست، ماییم که خودمون خودخواهیم و این کارها را از سر خودخواهی می کنیم خدا کریمه، خدا از سر رحمت و مهربانیش این کارها رو می کنه و چون خالق و صانع هست می دونه کمال هر کس چیه، خدا بزرگه این قدر بزرگه که من انسان خودشیفته ی خام نمی تونم درکش کنم مگه اینکه منم روزی به اندازه ی اون بزرگ بشم!؟