باده ی دل

باده ی دل

راه امشب می کشد سویت مرا
باده ی دل

باده ی دل

راه امشب می کشد سویت مرا

باز دارم عصبی می شوم!

باز دارم عصبی می شوم! 

واکنش طبیعی آدم، در مقابل قتل و غارت همین است! 

اگر جلوی خودت را بگیری مریضت می کند!

اتفاقی که افتاده، این است 

بروز خشم را برای ما ممنوع کرده اند!؟

کاری کرده اند که فکر کنیم خشم بد است!

اما خودشان مستقیم و غیر مستقیم خشمشان را بروز می دهند!

تو باید بروی برای خودت بنویسی!

تو نباید دیگران را بیازاری!

اما آن ها این کار را می کنند!

پس چه کسی باید جواب آن ها را بدهد؟!

ما خشممان را فرو می خوریم و خودمان را مریض می کنیم!

و آن ها به ریشمان می خندند!

اما چاره ای نداریم، ما به مظلوم بودن عادت کردیم!

کار دیگری بلد نیستیم!

ولی روزی صبح دولت ما می دمد!

ما هم خدایی داریم!

شما خودتان را با دستان خودتان نابود می کنید!

ما هم خسته و دلشکسته می نشینیم!

نظرات 1 + ارسال نظر
سمیرا شنبه 6 آبان 1402 ساعت 20:10

درسته

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.