مهربان باشیم!

امروز یک جایی نوشته بود:

آدمها را تشویق کنید
بگذارید جوانه بزنند و‌رشد کنند
به آدمها انگیزه ی خوب شدن بدهید
مهربان باشید
دست از تلخ بودن بردارید
علت حال خوب آدمها باشید
وقتی به شما پناه می آورند

ولی تجربه به من گفته وقتی همیشه مهربان باشی، مهربانیت دیده نمیشه و تبدیل به وظیفه و یه چیز عادی میشه!؟

باید گاهی بد بود، تلخ بود، جز آدما رو درآورد وگرنه از مهربانی زیاد ترش می کنند، بالا میارن روت، بعد میگی بشکنه این دست که نمک نداره!؟

به نظرم در جاش باید مهربان بود و در جاش باید نامهربان بود، هر کی هم بدش میاد هری، دور آدم خلوت باشه خیلی بهتره تا پر آدم پر رو باشه!؟