اندازه گرفتن خوبی ها و مهربانی ها

امروز فهمیدم وقتی خوبی ها و مهربانی ها و کمالات خودت را اندازه می گیری و با دیگران مقایسه می کنی دچار خودخواهی و خودپسندی و خودبرتربینی می شوی!

لازم است مثل خداوند بینهایت خوبی و مهربانی و خیر باشی، ما تمام تلاشمان این است تا جایی که می توانیم صفات و ویژگی های الهی را در خود بسط دهیم و شبیه خالقمان شویم، این کمال انسانیست!

من خیلی خودخواه بودم!

من وقتی جوان بودم خیلی خودخواه بودم و این خودخواهی باعث شد اتفاقاتی برایم بیفتد که شکسته شوم خوار و خفیف شوم تا از غرور و خودخواهیم کم شود!

اما الانم که حالم بهتر شده است دوباره روی خودخواه و مغرورم دارد قدرت می گیرد البته الان آگاه ترم می دانم چه چیز خودخواهی و خودپسندیست اما دلم می خواهد به آن ها عمل کنم گویا باز دارم کاری می کنم که بلا را به خود جذب کنم!

آدم هر چه می خواهد خودخواه نباشد نمی شود چون اکثر مردم خودخواه هستند و امری طبیعیست و در رابطه که با آن ها قرار می گیری خواه یا ناخواه رفتار آن ها روی تو هم اثر می گذارد، خیلی وقت ها رفتار خودخواهانه دیگران لج آدم را در می آورد و در تلافی آن ها تو هم خودخواه می شوی!؟

واقعا نمی دانم با خودم چه کار کنم!؟ مهربان و فروتن شده بودم ها یک نفر آمد و همه کاسه و کوزه های مرا بهم ریخت و باعث شد نفس خفته ی من بیدار شود و از آن زمان هی دارد می تازد!؟ بیشتر که شده کمتر نشده!؟

یه مقاله در مورد خودخواهی

مقاله ای دیگر

من و بخشش و محبت

گاهی فکر می کنم وقتی نمی توانم والدینم را ببخشم و دیگر کینه هایی که از بعضی آدم ها دارم و قلبم را مجروح کرده است را کنا بگذارم چگونه می خواهم کسی باشم که به نیازمندان کمک می کند؟! اگر از آن ها هم کینه داشته بودم همان طوری که بقیه باهاشون رفتار می کردند رفتار می کردم!

مثلا الان اسرائیلی ها از حماسی ها زخم خوردند و دارند با آن ها می جنگند و اگر بتوانند همه ی فلسطینی ها و ایرانی ها و لبنانی ها و ... را خواهند کشت، خوب من دلم می سوزد برای مردم غزه اما با خودم می گویم اگر من هم از آن ها زخم خورده بودم باز هم دلم برایشان می سوخت؟! یا خوشحالم میشدم که بیچارگیشان را ببینم؟! 

واقعا نمی دانم و قضاوت خیلی سخت است به خصوص که بخواهی کسی را بر اساس عیبش قضاوت کنی و خودت همان عیب را داشته باشی یک آدم منصف هیچ وقت چنین کاری نمی کند، برای همین آدم به این نتیجه می رسد خشونت بد است اما در دنیای قدرت و زور هر که خشن تر باشد وضعش بهتر است اگر بخواهی مهربان باشی همه ش ضربه می خوری! گرفتار یک تناقض بزرگیم! مهربان باشیم و از دیگران بگذریم و آن ها باز آزارمان دهند یا خشن باشیم و حقمان را ازشان بگیریم چون وقتی ازت بترسند دیگر آزارمان نمی دهند البته بعضی ها مارموز هستند و غیرمستقیم آزارهایشان را ادامه می دهند و جوری زهرشان را می ریزند که نفهمی چی شد!؟

خلاصه که می گویند راه حل وضع موجود عشق و محبت هست و آدم هایی که محبت ندیدند دست به خشونت و فاجعه می زنند اما وقتی محبت می کنی می بینی فقط داری از خودت مایه می گذاری و دیگران پرتوقع تر هم می شوند و مثل انگل می خواهند بهت بچسبند و خونت را بمکند و هر روز به جای اینکه حالت بهتر شود زیر بار بیشتری می روی پس ناگهان همه چیز را رها می کنی تا خودت را نجات دهی!

تنبیه و تشویق و ادب

در افکارم که می نویسم می بینم روحیه ی تنبیه دیگران و ادب کردن دیگران را دارم و این خیلی بد است و از یک والد سرزنشگر و کنترلگر خشک ناشی می شود!

در روانشناسی عقیده دارند تنبیه کار اشتباهی برای ادب کردن است بلکه باید تشویق کرد، خوب این دل واقعا مهربانی می خواهد در صورتیکه دل ما پر از کینه است و از سر کین هم می خواهیم ادب کنیم!

البته دنیا خودش آدم هایی که کار اشتباه انجام می دهند را تنبیه می کند و یک چیزی هم به اسم جهنم هست که مردم در آن تا ابد تنبیه می شوند البته همه ی این ها نوعی جهان بینی هست ما دنیا یا آن دنیا را اینگونه تفسیر می کنیم، من تنبیه دنیا را چشیده ام اولشم فکر کردم دارم تنبیه می شوم بعد چشمانم باز شد فهمیدم دارم پخته می شوم و هنوز هم ادامه دارد، بستگی دارد چه فکر کنی ولی این را می دانم از روی کینه نمی شود کسی را ادب کرد این، گونه ای سلطه و کنترل است یا انتقام!؟

رابطه با خود

امروز فهمیدم احساس تنهایی می کنم چون رابطه ی خوبی با خودم ندارم، فکر می کنم نوشتن در مورد باورهایی که در مورد خودم دارم و نوع حرف زدنم با خودم خیلی می تونه کمک کننده باشه، اینکه خودم رو سرزنش نکنم  و با خودم مهربان باشم و خودپذیریم رو بیشتر کنم  و بدنم رو حس کنم و به طبیعت برم می تونه کمک کنه، چند تا لینک مفیدم می گذارم اگر دوست داشتید بخونید.

۱۲ اصل برای اینکه با خودتان رابطه‌ خوبی داشته باشید

چگونه با خود رابطه ای سالم ایجاد کنیم؟

چگونه با خودتان ارتباط برقرار کنید!