در متون عرفانی گفته شده است هر کاری مردم با ما انجام می دهند به اذن خداست یعنی اگر بدی می کنند یا خوبی می کنند یا طبق میل ما رفتار می کنند یا نمی کنند به اذن خداست، در واقع خدا می خواهد با ما چنین باشند!
در واقع امتحان است که خودت را بسنجی و بهتر بشناسی مثلا آیا وقتی مردم بهت خوبی می کنند از خدا غافل می شوی یا نه؟! یا مثلا وقتی بهت بدی می کنند تو هم بدی می کنی یا نه!؟ آیا می توانی در برابر بدرفتاری و بی رحمی صبر و تحمل کنی یا نه!؟ آیا ایمانت به این وابسته است که هر چه از خدا می خواهی به تو بدهد و اگر ندهد دست از ایمان می کشی یا نه!؟ و چیزهای دیگر که برای هر شخصی متفاوت است و لازم است خودش به خودش فکر کند و آن ها را بیابد!
بله این نبودن دارو هم خودش معضل بزرگیه


بله، هر وقت در رضایت و آرامش کامل بودیم و در عین حال آدم خوبی، میشه گفت به ایمان و صلح با کائنات رسیدیم

من با دشمن فرضی هم دعوا می کنم 

خوبی دوسجون؟
درسته

خوبم رفتم دنبال دارو یکیش نبود!