افسردگی

وقتی روحیه م پایین بود کسی باهام معاشرت نمی کرد حتی تو خونه!؟ منم ناراحت بودم که کسایی که تا دیروز باهام حرف می زدن و میگفتن و می خندیدن چرا حالا هیچ توجهی به من ندارند!؟

ولی دیگه گذشت و الانم خیلی بهترم و روحیه م اومده بالا و باز آدما میان دورم، منتها دیگه خودم دوست ندارم باهاشون ارتباط بگیرم چون روز سختی من کنارم نبودن!؟

واقعیتش اینه که کسی که روحیه ش پایینه ناخودآگاه روحیه بقیه رو هم میاره پایین، برای همین بقیه ازش فاصله می گیرند چون حال خودشون بعدا بد میشه، میشه بهشون حق داد!؟

الان چند ساله یکی از خاله هام همون حال های منو پیدا کرده و من خواستم بهشون کمک کنم ولی دیدم کار چندانی ازم برنمیاد، چیزایی که حال خودم رو خوب می کرد بهشون گفتم ولی چیزی که هست طرف باید خودش حال خودش رو خوب کنه هیچکس نمی تونه کار خاصی براش بکنه چون تو درون اون آدم نیست و من هم تصمیم گرفتم خودم رو خیلی براشون اذیت نکنم!؟

کلا تجربه ی خوبی از کمک کردن به آدم ها ندارم، به قول  آقای مونپارناس زمانه ای شده که به یکی کمک می کنی برمی گرده دستت رو گاز می گیره، حالا خاله م این طور نیست کلی گفتم، آخه یه زمانی می دیدم یکی حالش خوب نیست خیلی از درون براش ناراحت میشدم و تلاش خودم رو می کردم که کمکش کنم اما همون آدم هی ... چی بگم!؟ به قول معروف هر کس رو تو قبر خودش می خوابونن یعنی حساب و کتاب آدم ها از هم جداست، خوب این قدر فهم ندارن که یکی که بهشون کمک می کنه رو باهاش رفتار بد نکنن که دیگه طرف پشیمون بشه و کمکش رو قطع کنه!؟ خوب خنگ خدا برای خودت بد میشه!؟ شایدم فکر می کنن طرف خره نمی فهمه بازم کمک می کنه!؟ شنیدم این حرف رو از آدم ها ها!؟ محبت آدم ها رو خریت تلقی می کنند!؟