معنایی عمیق تر

دیروز در مورد تسبیح کردن خداوند تحقیق کردم، تسبیح گفتن یعنی خدا رو به پاکی یاد کردن، یعنی خدا را مبرا دونستن از هر بدی!

تفاسیر متعددی در این زمینه بود می گفتند تسبیح رو همه ی موجودات انجام می دهند اما نماز خواندن مختص انسان است، حتما شنیدید که سیاره ها و ستاره ها در گردششون خدا رو تسبیح می گویند درختان با رشد کردنشون پرنده ها با آواز خواندنشون، البته اینا تعابیر شاعرانه ای هست و علمی و عقلی نمی شود اثباتشون کرد!

در جستجویی که کردم دیدم خداوند رو به بزرگی هم یاد کردن هم هست یعنی الله اکبر و سبحان الله گفتن هم که به پاکی یاد کردن است و الحمد لله هم میشود ستودن خدا!؟

اما من فکر می کنم این چیزها معنای عمیق تری دارد یعنی آدم به یه درجه ای می رسد که تسبیح کننده می شود یا به درجه ای می رسد که نمازگزار می شود و نمی دانم با ذکر گفتن چقدر این امر محقق می شود!؟

واقعا ما در خداپرستی چقدر بچه هستیم و چه کار بزرگی هست این کار!؟

بعدنوشت: یه نفر به اسم onlygod برام کامنت گذاشته بود تاییدشم کردم و جوابشو دادم اما الان تو نظرات نیست! تو زباله دونی هم نیست! نمی دونم بلاگ اسکای پاکش کرده یعنی؟! کامنت های قبلیشم پاک شده!؟ یکی داره تو کار من فضولی می کنه!؟ اینجا اصلا امن نیست!؟