نوجوانی و عقل

راستش من خیلی ناراحت شدم از اینکه نوجوانی 13 ساله در فلسطین یا اسرائیل به یک کنیسه حمله کرده و عده ای از یهودیان را کشته و زخمی کرده است!؟

اینکه در این سن این قدر بالغی که چنین کاری از دستت بر می آید جای تشویق دارد اما اینکه در این سن این قدر از نظرات دیگر نابالغی که چنین کاری ازت سر می زند جای سرزنش دارد!

عقل چیز خوبیست که البته می گویند 40 سالگی به آدم می دهند یعنی من هم هنوز به آن نرسیده ام و خوب نمی شود تا 40 سالگی صبر کرد ضمن اینکه از تجربه ی همین اشتباهات است که انسان عقل بدست می آورد و اگر اشتباه نکنی آن عقل را نیز نخواهی داشت!؟

اما آدم وقتی می داند این قدر راهش لغزنده است و تاریک است چطور می تواند تصمیماتی خطرناک بگیرد؟! آیا در چنین شرایطی نباید محتاط بود؟! نباید قدم های کوچک برداشت؟! نباید حواس جمع بود که فریب ظواهر را نخوریم؟! هر کس آمد گفت من دانایم من حقم راحت که نمی شود حرفش را باور کرد!؟؟؟؟

واقعا متاسفم از اینکه هر روز خبری از کشتار آدم ها می شنویم و این طور که معلوم است خصومت ها روز به روز در حال بیشتر شدن است اما با خودتان فکر کنید آیا می ارزد من عمرم را پای خصومت و انتقام بگذارم یا بروم در گوشه ای و خودم را بشناسم؟! آن گونه خودم را از دست می دهم و آلوده می کنم این گونه خودم را پیدا می کنم و شکوفا می کنم!