ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
خواهی رهی ز هستی نی زن بر طبل خودپرستی
گر روز و شب بکوشی بر شکوه و شکایت
باشی چو مرغ گویا در این جهان پستی
ماهش