چه خوش صید دلم کردی

چه خوش صید دلم کردی
بنازم چشم مستت را

که کس آهوی وحشی را
از این بهتر نمی گیرد

خرابت هستم و مستم
بگیر ای دلستان دستم

که من بی تو که ای هستم؟
که من با تو همه هستم!

درس زندگی، درد و لذت

هیچ دلیلی برای نگرانی از بابت اینکه چه چیزی برای چه کسی پیش خواهد آمد وجود ندارد. او باید بیاموزد که از لذت همان قدر برداشت کند که از درد.

دفترچه معنوی

باز هم یک تکه کتاب آموزنده واقعا عالیست ما اغلب در لذت در غرق و مست می شویم و در درد و رنج غرق و ناامید در صورتیکه لازم است در هر دو موقعیت تسلط و هوشیاری خود را حفظ کنیم و درسش را بیاموزیم!

و البته این را هم باید بدانیم هر کس در جهت درستی زندگی خودش حرکت می کند و جای نگرانی نیست، خدا هست و خدا هست!

سکوت، شعر

سکوت، شعر

شعر، شعر، شعر

و شعر، شعر، شعر

و باز هم شعر، شعر، شعر

از شعر چه بدست می آید؟

شعر برای بوییدن است نه بدست آوردن!

شعر برای نو شدن است برای مست شدن است!

شعر التیام است، شعر شفاست!

شعر آرزوهای دست نیافته است!

عزیزم شعر بخوان

شعر بخوان که زندگی شعر است!

همین!

چطور شاد باشم!؟

چطور شاد باشم وقتی یه سری از مردم عزادار بچه هاشون هستند!؟

چطور شاد باشم وقتی بعضی از مردم در مضیقه هستند!؟

اصلا خیلی شاد بودن خوب نیست چون که آدم از مستی شادی تصمیمات اشتباه می گیرد و حرف های اشتباه می زند!؟

ترجیح میدم کمی ناراحت باشم و روحیه ام پایین باشد مثل دیگر مردم!؟

ما را سر یار مهربان است

هر شور وشری که در جهان است
زان غمزهٔ مست دلستان است

گفتم لب اوست جان، خرد گفت
جان چیست مگو چه جای جان است

وصفش چه کنی که هرچه گویی
گویند مگو که بیش از آن است

غمهاش به جان اگر فروشند
می خر که هنوز رایگان است

در عشق فنا و محو و مستی
سرمایهٔ عمر جاودان است

در عشق چو یار بی نشان شو
کان یار لطیف بی نشان است

تو آینهٔ جمال اویی
و آیینهٔ تو همه جهان است

ای ساقی بزم ما سبک خیز
می ده که سرم ز می گران است

در جام جهان نمای ما ریز
آن باده که کیمیای جان است

ای مطرب ساده ساز بنواز
کامشب شب بزم عاشقان است

از رفته و نامده چه گویم
چون حاصل عمرم این زمان است

ما را سر بودن جهان نیست
ما را سر یار مهربان است

این کار نه کار توست خاموش
کین راه به پای رهروان است

کاری است بزرگ راه عطار
وین کار نه بر سر زبان است

#عطار