یکی از صفاتی که در شریعت اسلام مزمت شده است ایرادگیری و عیب جویی از دیگران است بلکه توصیه شده است تا جای ممکن عیب دیگران را بپوشانید و گناه و جرم دیگران را ببخشید!
البته ایراد گرفتن از کسی که عیب جو هست هم خودش عیب جوییست و مدام تکرار کردن و توی سر زدن عیب دیگران که دیگر کاملا غیر اخلاقی و غیر انسانیست!
متاسفانه چیزی که در جامعه ی ما باب شده است عیب جویی در لباس انتقاد یا امر به معروف و نهی از منکر است!؟
متاسفانه جامعه ی ما الگوهای واقعی اخلاق خود را از دست داده است یا این افراد به خاطر شرایط نا به هنجار جامعه عزلت را انتخاب کرده اند و جامعه نمی داند روش درست امر به معروف و نهی از منکر یا انتقاد چیست، حتی جامعه نمی داند عیب پوشی و جرم بخشی چگونه صورت می گیرد و آن هایی که می خواهند این روش ها را در پیش بگیرند مجبورند با آزمون و خطا خود بفهمند چه شیوه ای برای این کار مناسب است!
خیلی باحالیم نه!!!!؟؟؟؟
کاش روزگارمون بهتر بشه. خیلی سخت میگذره
به نظرم بهترین امر به معروف اینه که بخش عمدهای از جامعه فرهیخته و تابع قانون باشن، طوری که کسی که هنجار شکنه، گاو پیشونی سفید بشه و بترسه از هنجارشکنی.
کسی که منطقی پشت هنجارشکنیش داشته باشه هیچ وقت دست بر نمی داره حتی اگر انگشت نما بشه