نگاه ما به دیگران

بیشتر ما ذهن منفی داریم و در روبرو شدن با دیگران بدی ها و عیب های آن ها را بزرگ می بینیم اما لازم است بگویم هر آنچه در دیگری تشخیص می دهیم در خودمان هم هست چه خوبی و چه بدی وگرنه نمی توانستیم تشخیصش دهیم، دیگران مثل آینه برای ما عمل می کنند!

کاری که لازم است بکنیم این است که تمرکز خود را از اینکه دیگران چگونه اند برداریم و روی چگونگی خود تمرکز کنیم و نه تنها بدی و عیب یک نفر را به رویش نیاوریم یا جار نزنیم بلکه عیب دیگران را نیز بپوشانیم همان طور که خدا عیب های ما را می پوشاند و اگر کار خطایی کرد ببخشیمشان!

نکته ای که لازم است دقت کنیم این است که این مورد برای آدم هاییست که نسبتا خوب هستند اما اگر آدمی را می شناسیم و بد و بدخواه دیگران است و برای دیگران مشکل ایجاد می کند ما وظیفه داریم آنچه در او تشخیص می دهیم را به دیگران انتقال دهیم و در اینجا بخشش جرم و پوشیدن عیب دیگری ظلم به دیگران است!

ایرادگیری و عیب جویی

یکی از صفاتی که در شریعت اسلام مزمت شده است ایرادگیری و عیب جویی از دیگران است بلکه توصیه شده است تا جای ممکن عیب دیگران را بپوشانید و گناه و جرم دیگران را ببخشید!

البته ایراد گرفتن از کسی که عیب جو هست هم خودش عیب جوییست و مدام تکرار کردن و توی سر زدن عیب دیگران که دیگر کاملا غیر اخلاقی و غیر انسانیست!

متاسفانه چیزی که در جامعه ی ما باب شده است عیب جویی در لباس انتقاد یا امر به معروف و نهی از منکر است!؟

متاسفانه جامعه ی ما الگوهای واقعی اخلاق خود را از دست داده است یا این افراد به خاطر شرایط نا به هنجار جامعه عزلت را انتخاب کرده اند و جامعه نمی داند روش درست امر به معروف و نهی از منکر یا انتقاد چیست، حتی جامعه نمی داند عیب پوشی و جرم بخشی چگونه صورت می گیرد و آن هایی که می خواهند این روش ها را در پیش بگیرند مجبورند با آزمون و خطا خود بفهمند چه شیوه ای برای این کار مناسب است!

خیلی باحالیم نه!!!!؟؟؟؟