باده ی دل
همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهن
باده ی دل
همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهندرباره من
عاشقی دردیست که درمان نپذیرد ولی خوش دردیست!
ادامه...
برف میاد!
دوست دارم بنویسم!
آخر دارد برف می آید!
یاد آقای هوشنگ ابتهاج افتادم!
سایه ی عزیز که از میان ما رفت!
دوستشان داشتم!
آخر علاقه یشان به حافظ مثل علاقه ی من به حافظ بود!
خیلی ها حافظ را دوست دارند!
اما کمتر پیش می آید جنس دوست داشتن شبیه به هم باشد!
آخر موها و محاسن آقای ابتهاج هم شبیه برف بود!
خیلی دوست داشتم از نزدیک می دیدمشان اما نشد!
ایشان در کلن آلمان بودند و من مشهد ایران!
دور بودیم اما قلب هایمان به هم نزدیک بود!
هم را نمی شناختیم اما انگار که می شناختیم!
حافظ قلب های ما را به هم نزدیک می کرد!
آی برف زیبا هر جا باریدی خوب بنشین!
کودکان این روزگار آن برف بازی های ما را نکرده اند!
آی برف زیبا دوباره درشت ببار!
شدید ببار!
بگذار دلهایمان به خوشی و زیبایی تو، خوش و زیبا شود!
چرا بند آمدی!؟
حیف!؟
زندگی زیباست ای زیبا پسند
زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند
یک دفعه دلم باز شد!
کار کار خداست!
در عرض چند دقیقه حالم عوض شد
از چاه به آسمان رسیدم!
آخر چرا سقوط می کنم؟!
آخر چرا صعود می کنم؟!
آخر چرا می میرم و باز از نو متولد می شوم؟!
این چه حال و احوالیست؟!
الان دلم می خواهد برقصم!
عجیب است! خیلی عجیب
آخ که دلم باز شد!
رفتم درون باغ و بوستان
زندگی آی زندگی
زنده ام، زنده ام
از مرگ نمی ترسم
از هیچ چیز نمی ترسم
می توانم بروم در دل حوادث
من نمی ترسم
من جا نمی زنم
من هستم چون زنده هستم
چون زندگی می بخشم
چون می توانم آواز بخوانم
چون می توانم برقصم
البته به شیوه ی خودم!
دوست دارم
همه را دوست دارم
آهای مردم دوست دارمتان!