عصبانی هستم

باز چند روز هست آقایان زیادی روی تلگرام و اینستاگرام میان سراغم واقعا نمی دونم چرا!؟ 

می گن خودت جذب می کنی!؟ آخه من چه کار کردم که اینا جذبم می شند!؟

میگن هیچ آدمی اتفاقی تو زندگیت نمیاد!؟ خوب این ها چه درسی می خوان بهم بدندند!؟

من که همیشه عصبانی شدم گاهی اومدم باهاشون خوش برخورد باشم این قدر پر رو شدن که مجبور شدم بلاک کنم!؟

اگه بیشتر عصبانی بشم باز میشینم اینجا هر چی به دهنم میرسه در مورد مردها می گم تا همه شون حسابی ناراحت بشند یه مدت دنبال من نیان!؟

اما نمی دونم چرا این دفعه فرق داره یعنی خودم فرق دارماصلا دیوونه شدم دلم برای مزاحم ها هم می سوزه!؟

برگشتن به وبلاگ

وبلاگ را پاک کرده بودم اما با این وضعیت که هیچ سرگرمی دیگری نداریم مجبوریم به شیوه های کهن بازگردیم!

تلویزیون که هیچی ندارد.

اینستاگرام که فیلتر است

تلگرام که فیلتر است

واتساپ که فیلتر است

گفتند روبیکا نصب کن آن هم که تلفیقی از تلگرام و اینستاگرام است و به درد نمی خورد چون اصلی ترین قابلیت های آن ها را ندارد فقط شمایی از آن هاست!

امروز یه کم اعصابم خورد است یاد یک خاطراتی از گذشته افتادم

راستی چرا واقعا نمی شود آزاد بود؟!

هر وقت هر جا رفته ام که داشتم کیف می کردم یک مردی پیدا شده آمده مزاحمم شده است انگار کیف کردن بر من حرام است!

چند بار خواسته ام دفاع شخصی یاد بگیرم که در این مواقع حق طرف را کف دستش بگذارم و بزنم ناقصش کنم اما خوب این کاره نیستم!

البته هر کس مزاحم کسی شود کس دیگری پیدا می شود که مزاحم خانواده ی او شود! و شاید ما هم داریم تاوان مزاحمت هایی که مردانمان برای دیگر زنان ایجاد کرده اند را می دهیم!

به هر حال تا وقتی آزادی برای بعضی ها این تعریف می شود که هر کاری می خواهند بکنند حتی مزاحمت ایجاد کردن برای بقیه! آزادی برای امثال من اتفاق نمی افتد!