لذت و ملال

ما در عصری زندگی می کنیم که دنبال لذایذ هستیم حتی می خواهیم رشته ای بخوانیم که برایمان لذتبخش باشد یا کاری کنیم که از آن لذت می بریم.

اما مشکلی که پیش می آید این است هر چیز یا هر کس هر چقدر هم لذتبخش باشد بعد از مدتی شاید حتی چند سال تکراری می شود و دیگر آن حس و حال را در انسان به وجود نمی آورد حتی شاید ازش دلزده شویم و حس ملال آور بودن آن چیز به سراغمان بیاید.

شاید اشکال کار من و امثال من همین است که بعد از مدتی از کاری که قبلا دوستش داشتیم زده می شویم و می خواهیم کار دیگری بکنیم در صورتیکه موفقیت در گرو استمرار است.

بزرگان همیشه گفته اند که عادت به لذت و لذتجویی نکنید که دام دنیا می افتید متاسفانه این جملات را در جوانی و نوجوانی فهم نکردم و الان گرفتار شده ام چیزی به اسم لذتجویی در من ریشه دوانده و قوی شده است و الان کندنش و کنار گذاشتنش کار سختی است.

شمس: می پنداری که آن کس که لذت برگیرد حسرت او کم‌تر باشد؟ حقا که حسرت او بیش‌تر باشد زیرا که با این عالم, بیش‌تر خو کرده باشد.