پرسش:
مرزهای تفاوت عشق حقیقی و شهوت در چیست؟
پاسخ اشو:
آیا تاکنون به هیچ شئای عاشقانه نگریستهای؟ شاید عاشقانه سخن گفته باشی، اما شاید هرگز درک نکرده باشی که نگریستن عاشقانه یعنی چه!
چهرهای زیبا، بدنی زیبا، تو به آن نگاه میکنی و احساس میکنی که عاشقانه به آن نگاه میکنی...
ولی چرا به آن نگاه میکنی؟
آیا مایلی چیزی از آن بدست آوری؟
آنگاه این شهوت است و عشق نیست. آیا میخواهی بهرهکشی کنی؟ این شهوت است نه عشق.
در واقع تو فکر میکنی که چگونه از آن استفاده ببری. چگونه تصاحبش کنی. چگونه از آن بدن وسیلهای بسازی برای کامیابی خودت.
بگذار این معیار باشد:
شهوت یعنی چگونه برای کامیابی خودت استفاده کنی.
عشق یعنی کامیابی تو ابداً مطرح نیست.
در واقع شهوت یعنی دنبال بدست آوردن بودن، و عشق یعنی چیزی بخشیدن... اینها درست مقابل یکدیگرند.
اگر چهرهای زیبا ببینی و عشقی نسبت به آن چهره احساس کنی، احساسِ بیدرنگِ تو در آگاهیات این خواهد بود که چکار کنی تا او را خوشنود سازی... در اینجا خودت اهمیت نداری، «دیگری» مهم است.
عشق، یک تسلیم است.
شهوت، یک تهاجم.
بسیاری در شهوت هستند و از عشق سخن میگویند... آنچه میگویی بی معنی است پس فریب نخور. به درون بنگر آنگاه به این ادراک خواهی رسید که در زندگیات حتی یک بار نیز به کسی یا چیزی عاشقانه نگاه نکردهای. در واقع اگر تو عاشقانه به چیزی مادی و بی جان نگاه کنی، آن چیز به یک شخص تبدیل میشود... نگاه عاشقانهی تو کیمیاگر میشود. و کلیدی میشود تا هر چیزی را به شخص تبدیل کند و آن را ارزشمند سازد. اگر به یک درخت عاشقانه بنگری، درخت یک شخص میشود.
عکس این نیز صادق است.
هرگاه با چشمانی شهوانی به یک شخص نگاه کنی، آن شخص به یک شئ تبدیل میشود. برای همین است که چشمانِ شهوانی دافعه دارند و گزندهاند! زیرا هیچ کس مایل نیست یک شئ باشد.
«عشق» والاگرا است
و «شهوت» زشت و پست کننده.
عشق، همه کس و همه چیز را منحصر بفرد میسازد. اما شهوت و رابطهی شهوانی، شخص را در حد یک کالا و شئ نزول میدهد که فقط وسیلهای شده برای کامیابی دیگری.
و این یکی از غیر انسانیترین کارهایی است که انسان انجام میدهد؛ تبدیل شخص به شئ ...
#اشو
خیلی ممنون از پست خوبتون. حرف های خیلی خوبی بود
خواهش می کنم
سلام
ممنون از مطالب خوبی که منتشر میکنی
خودت این حرفها رو ، مثلا حرفهای اشو رو قبول داری؟
سلام
ممنونم که دنبال می کنید
به نظرم این حرفهای اشو درسته همه ی حرفهاش رو قبول ندارم اما این حرفش درسته