باده ی دل

باده ی دل

همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهن
باده ی دل

باده ی دل

همانکه هستم، هستم ! صرفا جهت تخلیه ی ذهن

خانه ام خاکستریست

خانه ام خاکستریست،

آسمانم آبیست،

دشت دلم خون است،

زیر پایم زمین سنگیست،

درخت وجودم سرسبز است،

گلم می نالد

و چشمانم می بارد

ببار ای باران ببار

بر دشت خونبارم ببار

سنگ ها را بشور و ببر

مرا به دریا برسان

مرا به زیر ابرها برسان

من خشکیدم

من در برهوت تنهاییم خشکیدم!

شعر خانه دشت دل باران درخت گل تنهایی ابر آسمان
ماهش شنبه 11 آذر 1402 ساعت 19:59
نظرات 2 + ارسال نظر
گیل‌پیشی یکشنبه 12 آذر 1402 ساعت 00:38

با فضای یاسی که وصف کردی، درخت وجود باید زرد باشه که دخترم

نه سبزه
یاس نیست افسردگیست
چون هر کار می کنم راه به زمین وجودم پیدا کنم نمیشه

سمیرا شنبه 11 آذر 1402 ساعت 20:52

میگم بلا، هر دفعه یه هنر رو میکنیا نگفته بودی شاعرم هستی ماشاالله

نیمچه شاعری هستم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد