آخه من چه کمکی ازم برمیاد؟!

آخه من چه کمکی ازم در قبال اجتماع و خانواده برمیاد؟! می دونم آمدم موفق یه تعادلی بین زندگی فردی و خانوادگی و اجتماعیش هست و یکی رو فدای دیگری نمی کنه و تو هیچ کدوم زیاده روی نمی کنه و کم کاری هم نمی کنه اما خوب بقیه افرادم باید همکاری کنند وقتی اونا می خوان طبق میل خودشون باشند و من طبق میل خودم خوب نمیشه یا اونا طبق میل خودشون باشند و من همه ش فداکاری کنم طبق میل اونا باشم، چرا اونا فداکاری نمی کنند و طبق میل من نمیشند؟ خوب منم می تونم مستبد باشم!

بعدم من همه ش خونه بودم و سنمم بالا رفته دیگه ذهن قبلیم رو ندارم حافظه م هم که کم شده، هر چی می دونستم هم نوشتم دیگه مگه چیز جدیدی به ذهنم برسه و بگم کار دیگه ای از دستم برنمیاد!

در مورد عشق و محبت هم باید بگم که خودم از همه بیشتر تشته عشق و محبتم، یکی باید پیدا بشه به من محبت کنه، دیگه من چند سال از جون مایه گذاشتم انرژی گذاشتم الانم خسته شدم هیچ بازخورد خوبی هم نگرفتم آدم های جالبی به طرفم نیومدند!

نمی دونم ایراد کارم کجاست اما من تو کار خودم موندم به خودم نمی تونم کمک بکنم به خودم نمی تونم محبت کنم هنوز کینه دارم بعد چه کمکی می تونم به دیگران بکنم؟!! :/