عامی بودن
چند روز پیش گفتم عقل اومده در سرم منظورم عقلی بود که از طریق تجربه و شهود بدست میاد!؟
گفتم که دیگه عامی نیستم اما امروز میگم که انگار هنوز هستم من اون قدر کتاب و فلسفه نخوندم که جزو خواص بشم و تازه عقلی رو هم که از بچگی به ما یاد داده بودن و آموخته شده بود رو هم تا اندازه ای از دست دادم!؟
خیلی سال پیشم وقتی دانشم بالاتر رفته بود فکر می کردم دیگه عامی نیستم و جزو خواص شدم ولی این جور نبود بعد فهمیدم!؟
به هر صورت انگار من همیشه جزو عوام باقی می مونم هر چند تجربه کسب کنم و عقل زندگانی پیدا کنم، باید قبول کنم چون عقل خاصی ندارم متاسفانه!؟
آدم دوست داره جزو متفکرا و عقلا باشه اما این کار مستلزم کوشش بسیار و تربیت ذهن و تفکر مدام هست، نه من که آهنگ میزارم و فکر می کنم، واقعا فقط تو سرم می چرخم، از این فکر به اون فکر!؟
درستم نمیشم، یه عمر این جوری زندگی کردم حالا که سر چهل سالگی هست می خوام چه کار کنم!؟ این کارها رو باید تو جوونی انجام داد!؟ جوونی هم نوجونی!؟
اره گفتم به شعر علاقه دارم. زیاد میخونم
خیلی جالبه که از هر کسی می خونید
معروف گمنام
قدیمی جدید
من همیشه سعی می کردم یه خط فکری رو دنبال کنم
هر چند جدیدا مطالبی می بینم که دارن فرق های همون ها رو هم بررسی می کنند و مثلا عقیده دارن سعدی یه جهان بینی داره حافظ یه چیز دیگه
از نظر من با هم فرق دارن متوجه فرقشون میشم اما اشتراکاتشون بیشتره به گمان من البته به عنوان یه خواننده
بنظرم انسان نرمال بودن هم باحال هستش من تمام تلاشم رو میکنم که یه آدم نرمال و عادی باشم. چون احساس میکنم کسایی در در راه متفکر شدن قدم برمیدارن نمی تونن از زندگی لذت ببرن و دائم در عذاب هستند. میشه گفت شما هم چون در این راه قدم برداشته اید بیشتر از بقیه رنج میکشید
جالب بود به نظرتون فکر می کنم
آره منم چشمم رو یه چیزی گرفته مثل کسی که چشمشو ماشین یا خونه می گیره در واقع مثل همیم من فقط فکر می کردم دنبال یه چیز متعالی تر هستم و خوب انسان انسانه البته من لذتم از این راهم زیاد بردم، بعضیا میگن رنج همه ش از ناآگاهیه اما خوب ندانم کاری هم هست از اینکه می خوای به هدفت برسی ولی از تلاش کردن براش لذت نمیبری هم هست، از خواستن آرزوهای گنده گنده هم هست، باید اندازه ی خودت رو قبول کنی اشتهای زیادی داشتن تو هیچ چیزی خوب نیست و اینکه نتونی مثل آدم زندگی کنی ساده و کامل