ریا

ما ایرانیا البته بیشتر قشر مذهبی دچار یه بیماری هستیم آن هم ریاست، دوست داریم خودمان را پاک و درستکار و عاقل و ... نشان دهیم!؟

این می تواند دلایل گوناگون داشته باشد مثل حب نفس یا قضاوت شدن یا جلب نظر دیگران و آبروداری یا .....

ولی این کار بزرگترین ستم به خود است چون دنیا بسیج می شود که چهره ای که از خودت به دروغ ساخته ای را خراب کند اصلا شاید به دروغ هم نباشد بلکه خودت فکر می کنی کارت خیلی درست است ولی دنیا بهت ثابت می کند که عددی نیستی!؟

اگر تظاهر هم بکنی که اوضاع خیلی خراب تر می شود جوری که کاملا آبرویت می رود!؟

پس بهتره خاک باشی نه آن را هم فقط ادایش را دربیاوری واقعا اعتقاد داشته باشی!؟

بدبختی گاهی بد نیست بزرگترین لطف خداست چون اگر خوشبخت باشی خدا را فراموش می کنی و آلوده به گناه می شوی!؟

انسان همیشه فراموشکار است و قدردان نعمت های پرودگارش نیست!؟ یک چنین آیه ای را در قرآن خوانده ام!؟

آدم شاید اولش این چیزها را در قرآن بخواند بهش بر بخورد ولی از عمد این طور آورده شده است که کبر و غرور آدمی را بشکند و هر کس غرورش را بیشتر دوست دارد برود دنبال کارش!؟