مردم ایران

من همیشه می دانستم بیشتر مردم ایران خوب و بد را درست تشخیص می دهند اما جای تعجبش آنجا بود که چرا کار اشتباه می کنند!؟

واقعیت این است که سیستم آموزشی ما یا باعث میشود چشمانت را ببندی یا دهانت را و تو یاد می گیری برای زندگی کردن مجبوری این کار را بکنی اما زهی خیال باطل هر چه بیشتر می گذرد مجبور می شوی بیشتر چشمانت یا دهانت را ببندی آخرش می بینی اگر قرار باشد من همین جور ادامه دهم بیشتر فرو می روم و تاوانش بیشتر است و بیشتر پدر خودت در می آید پس ناگهان به خودت باز می گردی و صادقانه آنچه می بینی را می گویی البته این هم تاوان دارد ولی هر چیزی هزینه ی خودش دارد تا کی بگذاریم لهمان کنند هزار جور بار رویمان بگذارند دعوا نمی کنیم ولی می توانیم حرفمان را که بزنیم!؟ ولی ما چه کار می کنیم می بینیم آن ها بدند ما هم بد می شویم زورمان به آنها نمی رسد از هم انتقام می گیریم هر کس که زورمان بهش برسد ولی به خدا داریم به خودمان ظلم می کنیم!؟ آن ها سیستم را جوری چیده اند که مردم را روبروی هم قرار دهند و به خودشان مشغول کنند و خودشان راحت حکومت کنند و کسی چیزی بهشان نگوید!؟ دیگر از این واضح تر نمی توانستم بگویم!؟ آخر وقتی می بینیم حقمان را می خورند و ما برای گرفتن حقمان بد می شویم هزار جور بیماری هم می گیریم چون ناخودآگاهمان خودش می داند چی خوب است چی بد است مگر آدمی که کاملا عوض شده باشد و خمیرمایه اش کاملا پلید باشد که بدی کردن رویش اثر نمی گذارد ولی بقیه ی آدم ها هزار جور بیماری روانی و جسمی می گیرند و این کفاره ی گناه است!؟ حالا باز بگویید خفه شو حرف نزن ولی اینا قوانین دنیاست و در همه ی جای دنیا ثابت است!؟