من از رویایی بودن دست نمی کشم!
رویا زندگیم رو قشنگ می کنه!
بهش روح میده!
منتها دیگه رویاهایی که بهمون می فروشن رو باور نمی کنم!
بلکه خودم چیزی رو که دوست دارم خلق می کنم!
به اندازه کافی تخیلم خوب هست!
من همیشه جدی بودم و تجسم کردن رو اتلاف وقت می دونستم!
اما الان وقت دارم و کاری هم ندارم پس جهان خودم رو خلق می کنم!
تازه من فهمیدم این وظیفه ی منه که چند دستگی تو جامعه رو رفع کنم!
پس خیلی باید عقلم رو به کار بندازم!
دیگه تاریخ همیشه در این مملکت تکرار میشه!
و حالا نوبت منه!