آقای جمهوری اسلامی!

آقای جمهوری اسلامی، مردم تا یه زمانی دندان روی جگر می گذارند اما ناگهان دیگر طاقتشان طاق می شود و ترس هایشان فرو می ریزد و دیگر نمی شود کاری کرد!

از ما گفتن بود، خود دانی!

یار تویی

یار مرا، غار مرا، عشق جگر خوار مرا

یار تویی، غار تویی، خواجه نگهدار مرا

نور تویی، روح تویی، عشق جگر سوز تویی

مقصد و مقصود تویی، همدم و همراه مرا

جفت تویی، شاه تویی، خوب بازار تویی

شاد منم، آباد منم، بهتر از این نیست مرا

کعبه کجا، من به کجا، ای بت شیرین بیا

زندگی ام، مردگی ام، بر در جانست مرا

ماهش