قربانی نشان دادن و جلب ترحم

یک استوری در اینستاگرام خواندم با این مضمون که قربانی نشان دادن خود، اینکه بگویی کسی دوستت ندارد، اینکه بگویی کسی قدرت را نمی داند و ... برای جلب ترحم دیگران کاری مبتذل است و نشان فرومایگی یک نفر می باشد!

اول لازم است بگویم که آقای چخوف جای ما نیست که این حرف ها را می زند دقیقا دارد قضاوت می کند و به ما برچسب می زند!

دوم این که خوب مادر و مادربزرگ و هر کس دورمان بوده است همین حرف ها را به ما می زد و ما هم که کودک یا نوجوان بودیم گوش می کردیم البته که نمی دانستیم چه می گویند و درونشان چه خبر است و نمی دانستیم دنبال جلب ترحم هستند!

سوم باشد من دیگر این کار را نمی کنم اگر دیگران این طور فکر می کنند و البته دیدن عاقبت نسل های پیش هم درس بزرگی می دهد که اگر می خواهی به سرنوشت آنان دچار نشوی بگرد و راهی پیدا کن که از این مهلکه به درآیی وگرنه اوضاعت خیلی بدتر از آن ها خواهد بود!؟

آری من دیگر خودم لوس نمی کنم به کودک درونم خودم می رسم تا نیازی به جلب محبت دیگران نداشته باشد می گویند باید طرحواره هایت را درمان کنی فعلا می خواهم با کتاب و اینترنت این کار را بکنم چون حوصله ی مشاور روانشناسی را ندارم اگر جواب نگرفتم دیگر مجبورم مراجعه کنم!

قضاوت از روی ظاهر افراد

بعضی ها فکر می کنند آدمی که خوشگل و خوشتیپ است آدم خوبیست یا اگر کسی به ظاهرش نمی رسد آدم بدیست.

اگر کسی چادر به سر دارد متدین است و آدم خوبیست و کسی که حجاب ندارد بی خداست و آدم بدیست.

اگر کسی تسبیح به دست می گیرد و ذکر می گوید متدین و آدم خوبیست یا اگر کسی زنجیر به گردن می اندازد مو بلند می کند یا ابرو بر می دارد بی خداست و آدم بدیست.

از ظاهر مردم نمی شود قضاوت کرد که باطنشان چیست چه بسیار به ظاهر دین دارهایی که در لباس دین و با استفاده از آن درون زشت خود را پنهان می کنند و مردم را فریب می دهند و چه بسیار کسانی با ظاهر هیپی که دلی طلایی دارند.

سعدی حکایتی در این مورد دارد که متاسفانه فراموشش کردم اما معنیش همین است و من با اینکه این را می دانستم باز هم گول افراد سودجو را خوردم تا اینکه سنم بالاتر رفت بیشتر مردم را شناختم هنوز هم ادعا ندارم که باطن آدم ها را می بینم اما به سعدی بارها رحمت فرستاده ام که این را به من یاد داد اگر نمی دانستم نمی دانم چه برسرم می آمد؟!

اگر معیار قضاوتتان در مورد آدم ها ظاهر و لباس و ماشین و خانه است باید بدانید که در حق خودتان خیلی ظلم می کنید و از آدم ها بسیار خواهید خورد تا روزی که دیگر به ظاهر آدم ها تکیه نکنید.

قضاوت از روی گمان

من یک چیزی را الان فهمیدم

من همیشه یک رفتارهای مشکوکی از یک نفر دیدم

 و گمان بد به او بردم 

و براساس آن گمان قضاوتش کردم و با او رفتار کردم

دیگر این کار را نمی کنم

اما از کجا متوجه شوم گمانم درست یا نه

به خودش که بگویی که منکر می شود

من آشنا یا آدم ندارم برایم تحقیق کند

شما که تجربه دارید بگویید چه کار باید کرد در این مواقع!؟