درگیری ذهنی

شما هم این طورید که وقتی ذهنتون درگیر چیزی هست دیگه همه چی فراموشتون میشه و غافل میشید؟! در همه ی جا و همه زمان ها فکر و ذهنتون پیش اون موضوعه؟!

الان که دارم فکر می کنم انگار یه جور وسواس دارم!؟ تنها چیزی هم که تو این سال ها براش پیدا کردم این بود که در لحظه زندگی کنم اما همین فکر وسواسی باز هم نمی ذاره!؟

الان اوضاع جامعه و اینکه چی می خواد بشه شده درگیری فکریم!؟ دیشب کلی با یه دوست صحبت کردم می گفت مگه تو مملکت داری بلدی یا سمتی داری!؟ ندارم اما همش فکر می کنم وظیفه دارم! بهش گفتم که همش فکر می کنم باید فداکاری کنم!؟

خودم می دونم اینا همش از طرحواره هامه!؟ از روی علم و آگاهی نیست!؟ تنها نتیجه ای که رسیدم این بود آینده رو باید سپرد به خدا، باید به این ایمان بیارم که آینده چه نیک چه بد خدا رقم میزنه تازه اگر هم بده این ذهن من هست که بد تعبیر می کنه وگرنه همه چیز داره به سمت مقصد نهایی به خوبی پیش می رود.

ولی یه جای کار اشکال داره نمی دونم چی!؟ :گریه:

قربانی نشان دادن و جلب ترحم

یک استوری در اینستاگرام خواندم با این مضمون که قربانی نشان دادن خود، اینکه بگویی کسی دوستت ندارد، اینکه بگویی کسی قدرت را نمی داند و ... برای جلب ترحم دیگران کاری مبتذل است و نشان فرومایگی یک نفر می باشد!

اول لازم است بگویم که آقای چخوف جای ما نیست که این حرف ها را می زند دقیقا دارد قضاوت می کند و به ما برچسب می زند!

دوم این که خوب مادر و مادربزرگ و هر کس دورمان بوده است همین حرف ها را به ما می زد و ما هم که کودک یا نوجوان بودیم گوش می کردیم البته که نمی دانستیم چه می گویند و درونشان چه خبر است و نمی دانستیم دنبال جلب ترحم هستند!

سوم باشد من دیگر این کار را نمی کنم اگر دیگران این طور فکر می کنند و البته دیدن عاقبت نسل های پیش هم درس بزرگی می دهد که اگر می خواهی به سرنوشت آنان دچار نشوی بگرد و راهی پیدا کن که از این مهلکه به درآیی وگرنه اوضاعت خیلی بدتر از آن ها خواهد بود!؟

آری من دیگر خودم لوس نمی کنم به کودک درونم خودم می رسم تا نیازی به جلب محبت دیگران نداشته باشد می گویند باید طرحواره هایت را درمان کنی فعلا می خواهم با کتاب و اینترنت این کار را بکنم چون حوصله ی مشاور روانشناسی را ندارم اگر جواب نگرفتم دیگر مجبورم مراجعه کنم!