زندگی با اصالت
اگر می خواهیم در پایان زندگی شرمنده ی خود نباشیم لازم است راحت طلبی و تقلید را کنار گذاشته و خود به دل زندگی پای بگذاریم، تجربه کنیم و از اینکه آینده نامشخص است نترسیم و پای در مسیری بگذاریم که کمتر کسی وارد آن می شود در تاریکی ها گام برداریم، مطالعه و تحقیق کنیم، فکر کنیم و از آموزه های گذشتگان استفاده کنیم اما نخواهیم دقیقا همان کاری که آن ها کردند را انجام دهیم بلکه خودمان باشیم و شیوه و روش زندگی خودمان را بیابیم، آنچه با ژنتیک ما، تربیت ما، محیط ما و باورهای ما و ... تناسب دارد را انتخاب کنیم، از زمین خوردن، از شکست خوردن، از ناکامی نترسیم، از رقابت و مقایسه خود با دیگران د ست بکشیم و زندگی خودمان را بکنیم، آنگاه هست که یک زندگی پربار خواهیم داشت و الهام بخش دیگران خواهیم بود!
روزنوشت سیاسی
امروز رسما هیچ کار نکردم فقط مشاهده کردم!
**********
الان رفتم اینستاگرام خبری نیست، جو عادیه!
فقط تعدادی جوک سیاسی هست!
**********
تو کانال تلگرام خبر فوری عضو شدم!
نه واسه خبرا، واسه خوندن کامنت مردم رو خبرا!
خیلی باحاله!
تقریبا واقعا دوقطبیه!
یه عده هم مثل من حتما فقط خواننده اند و ساکتند!
هم تفریحه هم تحقیق!
وب سایت های روانشناسی
چقدر خوبه که این سال ها وب سایت های خوبی در زمینه ی روانشناسی و خودشناسی به وجود آمده است اگر بشینی و بخونی و عمل کنی کلی جلو میفتی!
اما متاسفانه حتی به آدم ها معرفی می کنی، نمی روند بخوانند، این حجم از بی اعتنایی به مطالعه و تحقیق چرا در بین مردم وجود دارد؟!
اکثرا حاضرند پولشان را بابت مشروب و سیگار و مواد مخدر بدهند اما دو خط مطالعه نکنند! این موضوع لازم است آسیب شناسی شود!
به نظر می رسد مردم اکثرا توسط ناخودآگاهشان کنترل می شوند و این خیلی خطرناک است!؟
سنجش اعمال نه ظاهر
بزرگان همیشه گفته اند که دین داری یا اخلاق مداری انسان ها را از روی عملشان بسنجید نه ظاهرشان!
یعنی شاید یک نفر ظاهری داشته باشد که شبیه یک مسلک خاص است اما در حال تظاهر به آن مسلک است.
در بزنگاه هایی آدم ها خودشان را نشان می دهند مثلا در شرایطی که راستگویی به ضررشان است در این شرایط اگر کسی راست بگوید می توان گفت به اخلاق وفادار است یا در شرایطی که خشمگین می شود می تواند خشم خودش را کنترل کند و از روی خشم واکنش نشان ندهد.
البته بیشتر مردم این را می دانند اما هیچ کس به روی آن آدم نمی آورد که تو اخلاق مدار نبودی یا هر چیز دیگر و من نمی دانم چطور می شود به فرد مربوطه گفت اما توهین آمیز نباشد!؟
البته همیشه این گونه نیست که هرکس با گروهی بگردد یا خود را شبیه مرام و مسلکی در بیاورد الزاما تظاهر می کند یا به آن مسلک معتقد است مثلا شاید دارد خودش را شبیه آن گروه در آورده است تا تحقیق کند!
قضاوت از روی گمان
من یک چیزی را الان فهمیدم
من همیشه یک رفتارهای مشکوکی از یک نفر دیدم
و گمان بد به او بردم
و براساس آن گمان قضاوتش کردم و با او رفتار کردم
دیگر این کار را نمی کنم
اما از کجا متوجه شوم گمانم درست یا نه
به خودش که بگویی که منکر می شود
من آشنا یا آدم ندارم برایم تحقیق کند
شما که تجربه دارید بگویید چه کار باید کرد در این مواقع!؟