همکاری در خانواده

وقتی که خانواده ای نداریم می توانیم باب میل خود رفتار کنیم و حرف، حرف خودمان باشد و کار، کار خودمان اما وقتی خانواده تشکیل می دهیم دیگر باید با یک نفر دیگر مچ بشویم، با او مشورت کنیم نظرخواهی کنیم اگر این کارها را نکنیم کم کم همسرمان ازمان دلسرد می شود و بچه هایی که در این خانواده رشد پیدا می کنند هیچ گاه زندگی خانوادگی را درک نمی کنند و بعد در تشکیل خانواده به مشکل بر می خورند!

همان طور که بدیهیست روحیه ی همکاری باید دو طرفه باشد اگر یک نفر روحیه همکاری نداشته باشد آن دیگری که روحیه ی همکاری دارد را خسته و دلسرد می کند!

کلا کسی که می خواهد آزاد باشد و هر کار دلش می خواهد بکند بهتر است ازدواج نکند چون ازدواج یعنی به اشتراک گذاشتن زندگی، یعنی از خود گذشتن، یعنی همدلی!

من چون در خانواده ای بودم که هر کس کار خودش را می کرد و نظر دیگران برایش بی اهمیت بود باید اعتراف کنم یاد نگرفتم چگونه در یک خانواده با هم می شود زندگی کرد و برای همین هم تا این سن نتوانستم شریک زندگی برای خودم پیدا کنم و فکر هم کنم نتوانم چون که آزادیم برایم مهم تر است، اگر طرف مقابل بیاید و بخواهد مرا به بند بکشد تا من تابع او باشم هزار سال نمی خواهمش!

دچار یاس شدم

امروز روی یه گروه تلگرام خوندم شیخ بهایی با شاه عباس صفوی همکاری می کرده! تا جایی که من می دونم شاه عباس خیلی خرافات وارد شیعه کرده و کلی ترفند استفاده کرده که مردم ایران از سنی به شیعه تغییر مذهب بدند، بعد شیخ بهایی باهاش همکاری می کرده!؟

یه کتابم چند سال پیش می خوندم از رابطه ی خوب مولانا با حاکم قونیه می گفت، اسم آقاهه پروانه بود و مرید مولانا شده بوده!؟

حافظم که در زمان خودش، شیراز چند تا حاکم دیده، هم هوادارشون بوده هم مخالفشون!؟

درسته که رفتار یک عارف با پادشاه وقت بستگی به پادشاه و شرایط اون عارف و خیلی چیزهای دیگه داره اما همکاری کردن با کسی که به مردم ظلم می کنه تو کتم نمیره، بالاتر از اون پادشاهی که در دین و مذهب بدعت درست می کنه آیا درسته که باهاش همکاری کرد!؟

شاید من خیلی سخت می گیرم، من کلا سر ناسازگاری دارم، از اول این طوری بودم، یه چیزایی تو کتم نمیره، البته که مردمم غافلند و خوب پادشاهشون بهشون میاد اما همکاری کردن باهاش آخه خیلی ضایع هست!؟