یک اصل مهم

آدم هر چقدر هم خوب باشد لازم است یادش باشد خطاکار است چون اگر فکر کنی از خطا مبرایی دچار عجب و غرور می شوی!؟

آدم همیشه نادان و غافل است منتها این نادانی و غافلی مراتب دارد گاهی کم است و پوشیده و گاهی زیاد است و واضح!؟

خطاکاری هم همین طور است گاهی سر تا پایت را گرفته و گاهی یک گوشه ی قلب و ذهنت است که اگر مواظب کم نباشی کم کم بزرگ می شود و رشد می کند و تمام وجودت را می گیرد!؟

این ها را فکر کنم نوجوان بودم از علامه جعفری شنیدم یادش گرامی و روحشان شاد!؟

یک چیزی هم خودم اضافه می کنم هر وقت خواستی تو سر کسی بزنی اول دو تا تو سر خودت بزن، دیگر به کار بقیه کار نداری!؟ البته فکر کنم اینم ایشان گفته باشند!؟