روح فوتبال
یادم هست وقتی بچه بودم مجری های تلویزیون در مورد روح فوتبال و روح ورزش حرف می زنند. بعد خوندم فوتبال امروزه یک مذهب هست!؟
انتقادها به این جام جهانی زیاد شده است که چرا به مسائل و مشکلات جهان پرداخته نمی شود با این حال بازی ها رنگ و بوی سیاسی گرفته است کنشگران دست به کارهای گوناگون می زنند.
فوتبال حرفه ای یک تجارت و صنعت است خارج از مسائل سیاسی و اجتماعی، روح فوتبال فراموش شده است اینکه از هر چیزی صنعت می سازند خودش جای بررسی دارد!
من نمی دانم کار درستی هست که فوتبال یا هر ورزش دیگری را تبدیل به صنعت کنیم یا وسیله ای برای کنش اجتماعی و سیاسی!؟
ولی فوتبال به عنوان یک ورزش دسته جمعی و گروهی واقعا روح دارد قواعد خودش را دارد هر چند حالا علمی شده است و انگار بازیکن ها را متحدالشکل می کنند منظورم از نظر استیل بدنی است قبلا این طور نبود.
شاید امشب بازی ایران و آمریکا را نگاه کنم این بازی در جنگ پیش آمده موثر است شاید در تاریخ نتیجه و هر کنشی در آن ثبت شود.
از نظر من فوتبال یک بازی قشنگ است برای تمرین زندگی اما تیم ملی و بازی اش البته که فرق دارد می تواند ما را بهم نزدیک تر کند.
صرفا می خواستم چیزی بنویسم و می دانم نوشته ام منسجم نیست گاهی این جوری از آب در می آید!
مدیریت هیجانات و احساسات
در مرام قدما یک اصل وجود دارد آن هم اینکه با یک تشویق یا تحسین پر از شادی و غرور نشوی و با یک انتقاد یا توهین پر از ناراحتی و خشم و یا ناامیدی نشوی!
البته این را می توان به تمام هیجانات و احساسات و عواطف تعمیم داد.
راه حل این نیست که احساسات و هیجاناتت را سرکوب کنی یا نادیده یشان بگیری بلکه باید این قدر به افکارت هوشیار باشی که وقتی از بیرون کسی با تو طوری حرف می زند که احساساتت تحریک می شود در افکاری که بالا می آیند مداخله کنی و فرمان قطع فکر به آن ها بدهی و نگذاری افکار و احساساتت مثل یک دریای خروشان تو را این سو و آن سو ببرند.
البته که خیلی سخت است اما قابل انجام است اگر کمی بین کنش دیگری و واکنش خود مکث و تامل کنیم و آرامش خود را در اعماق قلب خود حفظ کنیم.
وسوسه ی زیاد حرف زدن و سریع جواب دادن یا جواب دندان شکن دادن همیشه با آدمی هست اما ما گولش را نمی خوریم چون که به خودمان احترام می گذاریم.
البته اگر واکنشی متعادل داشته باشیم از همه بهتر است اما این واکنش نباید مدت زمان زیادی در روح و ذهن و جسم ما باقی بماند باید سعی کنیم هر چه سریع تر از غلیان احساسات خارج شویم.
خاموشی و سکوت هم شیوه ای از واکنش است اما این را باید بدانید اگر در عمق وجودمان هم این سکون است این کار را انجام دهیم وگرنه در طول زمان دچار بیماری های روانی یا روان تنی خواهیم شد.