روزایی که می نویسم!

من دقت کردم روزایی که حالم خوب هست اصلا تمایل به نوشتن ندارم و روزایی که حالم خوب نیست می نویسم!

از همین جا عذر می خواهم که اینجا شده بلاخونه ی من و اوقات شما رو مکدر می کنم! 

سعی می کنم از این به بعد مطالبی از تجربیات خودم رو هم بنویسم البته اون ها رو تا الان هم نوشتم ولی بیشتر!

روزایی که حالم خوب نیست انگار عمیق ترم اما روزایی که دمم گردو می شکنه بیشتر می خوام از زندگی لذت ببرم و کاملا یادم میره یه روزی اون قدر حالم بد بود!

خلاصه که نمی دونم چرا این طور شدم اصلا چرا این قدر نیاز به حرف زدن و تخلیه شدن دارم قبلنا با هیچکس حرف نمی زدم دردم تو دلم می موند و همون قوی تر و عمیق ترم می کرد اما حالا!؟

البته می دونید همون دردا که حمل می کردم مریضم می کرد اما الان روزای سر حالی دارم مثل امروز!؟

ناجی و کودک

این صوت های رشد فردیت رو که دارم گوش می کنم میگه هر کسی دنبال ناجی می گرده عملا نابالغ هست و کودک رشد نیافته است چون که مثل یک کودک منتظر هست از خارج خودش دستی بیاد و کمکش کنه آدم بالغ با استفاده از نیروهای درونیش به خودش کمک می کنه البته که خیلی تعداد کمی از آدم ها به این رشد می رسند!

من باید خیلی به خودم فشار بیارم و بلند بشم و دوباره به تعادل برگردم اون هم با استفاده از قدرت درونی خودم، قدرتی که از یاد بردمش، دیگه روحیه ی مبارزه رو از دست دادم خیلی گوگولی و ملو شدم شایدم خوب باشه نمی دونم!

تغییر موضع سیاسی

دارم فکر می کنم که تغییر موضع سیاسی بدم تو گروه دیگه ای برم تازه می فهمم چرا یه عده تو موضع نظام رفتند چون اون وری ها به مراتب بدترند!؟

برای در آوردن لج اون وری ها هم که شده میرن تو اون موضع وگرنه اصلا طرفدار رژیم نیستند!؟

بهتره این مردم رو به خدای بزرگ بسپاریم و بریم دنبال زندگی خودمون!؟ اینا به قدرت برسند ما رو می خورند!؟

شور خاورمیانه ای

یک جایی می خواندم برای غربی ها این شور حماسی خاورمیانه ای ها به خصوص ایرانی ها خیلی عجیب است.

در تمام تاریخ شور حماسی ایرانی ها به دادشان رسیده است و همه را بسیج کرده است برای جنگ و دفاع.

ایرانی ها دوست دارند جنگاوری را، می ستایند جنگاور را، حال امام علی باشد یا امام حسین یا رستم دستان یا ...

حتی زنان جنگاور هم داشته ایم و ستایش شده اند یا زنانی که فرزند جنگاور تربیت کرده اند ستایش شده اند و می شوند.

راستش را بخواهید من خودم هم از این شور و غوغاها خوشم می آید هیجان مثبت دلچسبیست حس زندگی دارد.

اما اولش این طور با شور است بعد که جنگ اتفاق بیفتد در وسط گود که باشی وقتی زخمی شوی یا ببینی یکی یکی همرزمانت کشته می شوند یا زخمی می شوند وقتی همه جا را بوی خون بر می دارد آنگاه دیگر شورانگیز نیست!

البته من که جنگ نرفتم فقط خیال کرده ام یا فیلم و تئاتر جنگی دیده ام اما با این ها می توان بهت و حیرت جنگ را کمی لمس کرد و می توانی بفهمی کسی که زنده می ماند تا آخر عمر با این خاطرات چگونه زجر خواهد کشید.

یک فرزانه ی چینی (که اسمش یادم نیست) می گوید هر وقت بشود در زمان جنگ، صلح اتفاق بیفتد باید این کار را کرد به صلاح همه است و هر کس بخواهد خون خواهی کند یا جنگ را ادامه دهد احمق است چون  به خاطر خون های قبلی، خون های بیشتری ریخته خواهد شد.

البته فرهنگ های ملل مختلف با هم فرق دارد در فرهنگ ما خون خواهی ارزش است جنگاوری ارزش است و نمی توانی به مردم بگویی ارزش هایی که قرن ها داشته اید را کنار بگذارید و حال ارزش های چینی جای آن بگذارید!

اما از طرفی دوره و زمانه ی یک چیزهایی گذشته است امروز دیگر قدرت بازو یا قدرت شمشیرزنی یا تیراندازی فرد را به قدرت نمی رساند بلکه این هوش انسان است که برایش قدرت، نان و آب دارد.

من نمی دانم این ها توی سرم است اما هیچ نتیجه ای از این حرف ها نمی توانم بگیرم هر کس خودش نتیجه بگیرد بهتر است.

کوران قدرت و ثروت

شما کور قدرت و ثروت هستید

و همچنین عده ای از شما اختلال روانی دارید

کاملا واضح است

نمی دانم چرا روانپزشکان و روانشناسان سکوت کرده اند!

می گویند ما قسم خورده ایم

اما متاسفانه بیماران واقعی را رها کرده گردن امثال من بیچاره را می گیرند.

شما ادعا می کنید با اسکتبار می جنگید

اما خودتان همان کارهای استکباریان را انجام دهید بلکه بدتر!

شما توهم برگزیده شدن از طرف خداوند دارید

توهم عادل بودن آیا نمی دانید در دادگاه یتان چه می گذرد!؟

بیشتر زیر دستانتان فاسد هستند 

بیشترتان پول های مملکت را برده اید برای خودتان خارج کشوربرج و ویلا خریده اید

فرزندانتان که همه می دانند دین گریز هستند حتی نتوانسته اید مسلمانی بهشان یاد دهید زیرا خودتان مسلمان واقعی نیستید

دیر یا زود یکی پیدا می شود به خون خواهی افرادی کشته اید علیه شما قیام کند

بهتر است زودتر توبه کنید

هر کس که ذره ای دین دارد بهتر است سریع تر خود را از شما جدا کند

شما فرصت زیاد داشته اید اما هنوز سر شیوه ی خود هستید و باز هم خواهید ماند می دانم

دیگر برایم فرق نمی کند مرا بگیرید یا بکشید یا زندانی کنید

باید حرف هایم را بزنم